تکنولوژی هوشمند بایولیبل، فرآیندی ابداعی است که توسط مهندسان شرکت نانو تصفیه سبز، بر اساس توسعه کارآمد ترین و مقرون به صرفه ترین فناوری های روز دنیا، بدست آمده است.
این فرآیند فناورانه توسط شرکت نانو تصفیه سبز ، تکنولوژی هوشمند بایولیبل نامگذاری شده است.
فرآیند هوشمند بایولیبل، در عین پیچیدگی در طراحی فرآیند، مثل شکل خاص رآکتور، تجهیزات و تاسیسات با عملکرد های خاص، از سادگی هوشمندانه ای بهره می برد بطوریکه راهبری و نگهداری آن بسیار آسان بوده و نیاز به اپراتور متخصص ندارد و علاوه بر آن هزینه های راهبری سیستم ، بسیار ناچیز می باشد. تکنولوژی هوشمند بایولیبل به دلیل کاهش لجن مازاد، عدم تولید بوی نامطبوع، مصرف انرژی پایین و به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی فرآیند تصفیه فاضلاب، در دسته فناوری های سبز جای می گیرد.
تکنولوژی هوشمند بایو لیبل با تغییر در قواعد و روش های معمول موجود در طراحی تصفیه خانه های فاضلاب و همچنین پکیج تصفیه فاضلاب هوشمند آکوا پک ، توانسته است نتایج شگفت انگیزی حاصل نماید.
برای درک بهتر موضوع، ابتدا روش های معمول تصفیه فاضلاب را بررسی نموده و سپس راه کارهای فرآیند تکنولوژی هوشمند بایولیبل را تبیین می نماییم.
در روش های معمول، آلاینده های موجود در پساب خروجی که نیاز به تصفیه داشته، بصورت پارامتر های جدا از هم دیده شده و راه حل های جداگانه برای تصفیه هر پارامتر ارائه می گردد. این دیدگاه بخصوص در فرآیند بیولوژیک، به دلیل نیاز به ایجاد شرایط خاص برای هر فرآیند، بصورت صددرصدی قابل اجرا نیست و در صورت اجرا، کنترل شرایط بسیار هزینه بر و دشوار بوده و در برخی زمان ها امکان پذیر نمی باشد.
بطور مثال، برای حذف نیتروژن، رآکتور های جداگانه ای برای فرآیند نیتریفیکاسیون و دنیتریفیکاسیون، علاوه بر رآکتور های هتروتروف، در تصفیه خانه طراحی می گردد، اساسا در حضور منابع کربن، فرآیند نیتریفیکاسیون از راندمان پایینی برخوردار بوده و عملا با تغییرات ناگزیر در فاضلاب ورودی به این واحد، ایجاد اختلال در فرآیند نیتریفیکاسیون حتمی است و در خروجی این واحد قابل مشاهده است. این مهم، باعث بهم ریختن کل فرآیند تصفیه تا انتهای تصفیه خانه خواهد شد.
مهندسان در شرکت نانو تصفیه سبز، برای حل این مشکل و دیگر معضلات از این دست، فرآیند ابتکاری تکنولوژی هوشمند بایولیبل را طراحی نموده اند.
این تکنولوژی بر مبنای 2 اصل حیاتی بنا نهاده شده است که علاوه بر کاهش مشکلات و هزینه های ساخت و راهبری سیستم ها، باعث بالا رفتن راندمان تصفیه و ثبات آن نیز می گردد.
1- هضم تمام موادتجزیه پذیر و آلی بجای جداسازی
برخلاف روش های معمول تصفیه فاضلاب ( لجن فعال، SBR، MBBR، MBR و ... ) که سیاست حاکم، جداسازی تمامی آلاینده های قابل تفکیک مثل ذرات آلی بالای 100 میکرون در واحد تهنشین سازی اولیه، جهت کاهش بار آلی سیستم، می باشد، در تکنولوژی هوشمند بایو لیبل، تفکر بر هضم تمام مواد آلی و حتی ذرات قابل تهنشینی و جداسازی بوده و در نتیجه واحد تهنشین ساز اولیه و محصولات آن که مواد آلی دورریز با احتمال آلودگی بالا به پاتوژن ها می باشد، حذف می گردد.
2- یکپارچه سازی فرآیندهای بیولوژیک
بجای رویکرد کنترل دقیق فرآیند هر بیورآکتور که عملا جلوگیری از پیشروی فرآیند های تصفیه دیگر آلاینده ها به نفع یک فرآیند خاص می باشد که هم هزینه زیادی را می طلبد و هم راندمان تصفیه جزء به کل را کاهش می دهد، جایگزین کردن رویکرد یکپارچه سازی در فرآیندهای بیولوژیک، کلید حل مشکلات روش های معمول تصفیه فاضلاب خواهد بود.
همانطور که میدانیم، در رآکتور بیولوژیک بسته به نوع مواد مغذی، مقدار اکسیژن محلول و ... فلور باکتریایی، بصورت خودبخودی و بر اساس مزیت های رقابتی برای هر میکروارگانیزم، تشکیل و هدایت، می گردد. همانطور که در بالا اشاره شد، در نگرش عمومی روشهای معمول تصفیه فاضلاب، آلاینده ها، بصورت جداگانه دیده شده و برای حذف هر کدام، رآکتور جداگانه ای، طراحی می گردد، مثل رآکتورهای هضم روغن و چربی، نیتروژن، فسفر، COD و .... که این بدین معناست که به جای همراهی و بهره بردن از فعالیت میکروارگانیزم هایی که مزیت رقابتی دارند، در واقع با تفکر قهری و با ایجاد و تحمیل شرایطی خاص، سعی در پیشبرد فرآیند تصفیه در جهت حذف یک پارامتر مشخص را داشته، که عملا به دلیل عدم انطباق پارامترهای طراحی با پارامترهای واقعی فاضلاب در طول شبانه روز و روزهای سال، علاوه بر تحمیل هزینه های گزاف برای جلوگیری از پیشرفت فرآیندهای مزیت دار به نفع یک فرآیند، به دلیل ناپایداری سیستم بر اثر نوسانات ذکر شده، نتیجه نهایی، جز ناکامی، نخواهد بود.
بر اساس این دو اصل و با نگاهی کلی تر و فارق از جزء اندیشی و بر اساس شرایط محیطی، دبی، نوع و میزان آلاینده های پساب، می توان اجازه داد تا فرآیندهای بیولوژیک، بر اساس مزیت رقابتی خود و با تشکیل فلور باکتریایی متنوع و پایدار، که نواسانات پارامترهای ورودی باعث فعالیت بیشتر گروهی خاص از میکروارگانیزمها در یک زمان مشخص و محدود بر اساس فراوانی مواد مغزیشان، می گردد، که این مهم در یک رآکتور یکپارچه که بطور همزمان ناحیه بی هوازی، انوکسیک و هوازی را شامل گشته، اتفاق می افتد.
کنترل کلی فرآیند و جهت دهی به آن بر اساس نوع و میزان آلاینده ها در هر صنعت با تعداد و مقدار هوادهی، جانمایی هواده پیشرفته آکوا ایر، شکل و عمق رآکتور، نحوه ورود فاضلاب به رآکتور، نوع و سطح ویژه مدیا آکوا فیکس مورد استفاده، مقدار و نحوه ازن مورد نیاز در رآکتور بیولوژیک ، سفارشی سازی می گردد.
عدم خروج لجن مازاد و بازچرخانی داخلی آن و همچنین استفاده از مدیا بستر ثابت، باعث بالا رفتن سن میکروارگانیزم ها شده، و هضم داخلی لجن مازاد( که غذای مورد نیاز سطوح بالاتر هرم غذایی اکولوژی میکروبی رآکتور، مستقیما تامین گشته) و همچنین مواد آلی معلق( تامین مواد غذایی سطوح پایین تر) ، باعث در دسترس بودن مواد غذایی بطور دائم، می باشد.
بطور کلی، در تکنولوژی هوشمند بایولیبل،
بالا بودن سن لجن
وجود دائمی مواد غذایی سطوح مختلف هرم غذایی
ثبات در تامین شرایط نواحی مختلف رآکتور
استفاده دائمی از باکتری های دوزیست
استفاده از عمق جهت کنترل دمای رآکتور در تمامی فصول سال
و .....
برخی از پارامترهای اصلی تضمین کننده شوک پذیری و کارکرد صحیح و دائمی این فرآیند می باشند.
همچنین بدلیل استفاده از آکوا لیفت ( ایرلیفت پمپ ساخت شرکت نانو تصفیه سبز) برای جابجایی لجن داخلی و استفاده از هواده آکوا ایر برای ایجاد توربولانس و همگن سازی، مقدار مصرف برق به شدت کاهش می یابد.
